بخش دوم و پایانی در شماره قبل به معرفی «عسل» پرداختیم.
در این شماره بخش دوم و پایانی آن را می‌خوانید:
دوز تجویزی:
محل سوختگی: باید در روز‌های پی‌درپی پس از شستشوی با محلول نمکی (نرمال سالین) با عسل پوشیده شود.
پژوهش‌ها نشان داده که زخم‌های سوختگی سطحی که با عسل پانسمان شده‌اند، زودتر از زخم‌های درمان شده با پماد سیلورسولفودیازین بهبود یافته‌اند.
گانگرن فورنیر: عسل باید ۳ بار در روز روی نواحی مبتلا مالیده شود. (به مدت ۲ هفته)
بهبود زخمها: هر ۱۲ ساعت باید روی زخم، عسل مالیده شده و سپس با گاز خشک پوشانده شود.
زخم‌های عفونی در کودکان: ۱۰-۵ میلی لیتر عسل، ۲ بار در روز مالیده شود.
داروشناسی:
اثرات آنتی باکتریال: به نظر می‌رسد مهار رشد باکتری به وسیله این ترکیب به دلیل اسمولالیته بالا، کاهش نفوذپذیری آب به باکتری، آزاد کردن هیدروژن پر اکسید و فاکتور‌های ضدباکتری آن به نام Inhibines باشد.
همچنین PH اسیدی آن (۶/۳) باعث تشدید اثرات ضدباکتری می‌گردد.
گرچه این اثرات ممکن است مربوط به ترکیب‌های باقی مانده در آن مانند آفت‌کشها یا تتراسایکلین که برای درمان بیماریهای زنبور عسل به کار می‌رود، نیز باشد.
میزان فعالیت ضد باکتری عسل به نمونه گیاهی ناحیه گردآوری نیز بستگی دارد. طیف اثرات ضد باکتری آن گسترده می‌باشد.
طول اثر: اثرات ضد باکتری عسل به فرم موضعی تا ۸ ساعت باقی می‌ماند.
در یک بررسی نشان داده شده تأثیر عسل در پیشگیری از عفونت، مانند بتادین می‌باشد.
اثر ترمیمی بر روی زخمها: این ترکیب به دلیل ویسکوزیته بالا یک سد فیزیکی روی زخم را می‌پوشاند و یک محیط نمدار برای تسهیل بهبود زخم فراهم می‌نماید.
به نظر می‌رسد که عسل نوسازی پوست را تسریع نموده و فرایند‌های التهابی را نیز کاهش می‌دهد.
اثرات ضد باکتری عسل نیز به اثر بهبود دهندگی زخم آن کمک می‌کند.
خوردن در بارداری و شیردهی:
در مورد بی‌زیان بودن این دارو در بارداری و شیردهی مدارکی در دسترس نمی‌باشد.
موارد منع مصرف و پرهیز:
۱.افزایش حساسیت به عسل
۲.کودکان یکسال و کوچکتر
واکنش‌های دارویی:
تداخلات دارویی مهمی برای این دارو گزارش نشده است.
عوارض جانبی و ناخواسته:
خوردن آن در کودکان زیر یکسال باعث افزایش خطر بروز بوتولیسم (همان زهر یا Toxin که با خوردن کنسرو‌های نجوشانده باعث بیماری و مرگ در انسان می‌گردد.) می‌شود. زیرا هاگ (اسپور) غیرفعال آن داخل عسل موجود است و به دلیل کامل نبودن فلور میکروبی روده و بالا بودن PH روده کودکان، احتمال تبدیل شدن هاگ به باکتری زنده و تولید زهر در این گروه بالا می‌باشد.
تهوع و استفراغ به دنبال مصرف برخی گونه‌ها دیده شده است.
اثرات ملین واسهال‌آور آن ممکن است در اثر سوء جذب هیدرات‌های عسل ایجاد گردد.
عسل ممکن است حاوی گرایانوتوکسین (بیشتر در ترکیه) باشد و باعث گیچی، ضعف، عرق‌ریزش زیاد، تهوع، استفراغ، آریتمی (ناهماهنگی ضربان قلب) و غش کردن گردد.
واکنش‌های حساسیتی، شوک آنافبلاکتیک و همچنین سوزش (پس از مصرف موضعی) گزارش شده است.
شرایط نگهداری:
برای کارایی بیشتر، بهتر است عسل از گرما، نم، رطوبت و نور مستقیم دور نگهداری شود.
نظر شما
